Ciało w mieście to ciało opakowane, ustrojone, okryte, a strój jest manifestację odrębności i częścią dialogu z innymi ciałami. Ten dialog dotyczy też odpowiedzialności. „Od stroju się zaczyna, strój jest wypowiedzią i grą z wypowiedzią (cudzą i własną). Strój jest przede wszystkim różnicą (…)„ – pisała w „Magazynie Sztuki” krytyczka Ewa Mikina.