Rozkosz

W tym numerze „Zielonego Miasta” każdy powinien znaleźć coś dla siebie. Mamy rozkosz zaściankową i rozkosz wielkomiejską, rozkosz przeżywaną w ciszy i tę pośród wielu ciał. Rozkosz cielesną, rozkosz jedzenia, rozkosz bycia z kimś. Rozkosz pisaną piórem ostrym i rysowaną piórkiem. Poważnie zanalizowaną i potraktowaną lekko. Ordynarną i wysublimowaną.

 

Polki i Polacy stają się coraz bardziej bezpruderyjni i otwarci na nowe doznania erotyczne, cieszą się seksem i swoją seksualnością, a nowe doświadczenia erotyczne i eksperymenty w nowych konfiguracjach międzyludzkich są takim samym rodzajem rozrywki, jak smakowanie nowych potraw w egzotycznych restauracjach – to główne tezy doniesień medialnych, które opisuje życie polskich emigrantów najnowszej fali (po 2004 r.) za granicą, szczególnie w Wielkiej Brytanii. Stajemy się, szczególnie młodzi ludzie z Polski, częścią Europy. Lubimy cieszyć się sobą, wychodzić poza to, co znamy, odrzucać wstyd i strach.

W Polsce jest inaczej. Dominuje tu rozkosz z hermetycznego świata hipokrytów, z twierdzy w kształcie okratowanej ambony na czubku góry zamkniętej w sobie, ważnych hierarchów przeróżnych aparatów władzy (kościelnej, państwowej itd.). Rozkosz jest „grzechem” i rzeczywiście nim jest: wulgaryzmem, tym co ordynarne i niedozwolone, związane ze wstydem, winą wobec słabszych, brakiem szacunku wobec drugiego człowieka. To świat szary i mroczny.

Ale jest też inna polska rozkosz – szczęśliwa, samokrytyczna i z humorem. Rozkosz czytania książek w łóżku, rozkosz otwarta na doznania. Rozkosz kobieca – ta, która przez wieki nie była w ogóle brana pod uwagę. Radosna i dająca, magiczna i refleksyjna – modelowa rozkosz modelowego zielonego miasta. Na takiej rozkoszy chcieliśmy się w tym numerze skupić. Oddaliśmy więc łamy ludziom ceniącym rozkosz i traktującym ją z należytym szacunkiem.

I oto cudownie mieni się ten numer od bardzo różnych tekstów, refleksji i komentarzy. Mamy wspaniałych autorów i autorki, by wymienić choćby kilkoro z nich: Ewę Wójciak – dyrektorkę Teatru Ósmego Dnia, Ewę Wanat – szefową Polskiego Radia RDC, Jacka Kochanowskiego – kierownika Ośrodka Badań Społecznych nad Seksualnością na Uniwersytecie Warszawskim. Mamy piękne prace artystyczne Beaty Sosnowskiej, Iwony Demko i Natana Kryszka. Zachęcamy do rozkoszy.